Laat ons dan maar de traagheid

Laat ons dan maar ... de traagheid De stille schemeravond Verse boswegels en nieuwe wandels

Een warme nest om in te landen

Maar gooi dit jaar dat scherm even dicht Laat ons maar dichter bij elkaar In de zetel, languit in ’t gras Op een zomers terras, in de troost

Van elkaars armen, kleine hartverwarmers

Laat afstand afstand nemen van de troon

Van meest gebruikte woord van ’t jaar ’t laatste uur van die dictatuur mag slaan En laat ons dan gerust de goedheid

de kleine schone daad voldoende zottigheid, spielerei,

deugnieterij deugt wel. Rijdt niet te snel door ’t leven volgend jaar

Een beetje traagheid kan echt geen kwaad. Het gras is altijd groener daar waar je ’t begiet

Dus laat die verre pelouse maar zo Klim in een boom en droom en geniet Van nu

van u

van hier.

Over 't gat in de boter en den evenaar door ons gat

luister hier

Op en neer

en weg en weer

allemaal binnen ons gouden kadertje

fijntjes properkes hangt het daar

aan een vijsoogje in de muur

geboord met een hobbyboormachine

van het gamma van de gamma

als we t gouden kadertje maar zien

en we onze rommel niet groter achten

dan kan de wereld af en toe eens wachten

en staren wij zonder bezwaren

naar onze eigen klachten

over die verkoudheid en veel werk

en hoe we ons ding niet vinden

over te dure vloeren

te luide boeren

van de buren

huiswerk van de kinderen

het gouden kadertje

ons gat in de boter

soms wordt de boter

heet geserveerd

en is het goud van dat kadertje een beetje verweerd

wordt de steak maison niet goed verteerd

zijn we t relativeren verleerd

wordt ons gat door den evenaar doorboord

en zijn we den ene dag al iets meer gestoord

moeten er kosten gemaakt worden aan onze motor

en aan ons carrosserie

tot we met gezonde voeten op de grond

dat gouden kadertje weer kunnen zien

en dan landen we lachend in de zetel

met gegronde gezonde voeten

licht in de lucht

kunnen we met een zucht

genieten van dat gouden kadertje

van de zachte boter aan ons gat

dat

op zijn minst

als start

Dit is geen blog.

Nog even in de ontkenningsfase.

Maar ik geraak er wel uit.

Misschien luid. Maar ik denk in stilte.

Zonder enig geluid.

Op kousenvoetjes, in 't geniep, stiekem klimmend door een raam

...

dat wel wagenwijd openstaat, de ladder staat al klaar.

Maar

vol gebrek aan zelfvertrouwen stap ik er naast

en val.

Patat, gebroken smoel

Nummer honderddrieënveertig

enkel genoteerd door ondergetekende

zonder enig doel uiteraard

wel wetende dat ik beter

nee, toch maar niet

of toch

binnenkort dus.

Met gebroken smoel

Zonder enig doel

dan ... pret.

Prei in 't West-Vlaams

Pret dus. Nie mis, toch?

Plezier, vertier, bezighoud of oponthoud

misschien daar en hier een zalfje voor een ziel

een pauze in de mallemolen, een snaar raken

gevoelig of al lang bevroren ontdooien

niet plooien voor die gebroken smoel

maar verder doen - amusement

een veilig virtueel moment?

Een drempel over betoverd door

de woorden van de dochter

van proberen kan je leren

en je amuseren.

Daarom dus.

Binnenkort