Markske

​

Met een zelf gerolde saffe tuss’n zyn tand’n
Een goe pint en ip de toafel ligg’n zyn hand’n
Ie kykt er noar zit er uren noar te stoaren
Droait z’ omme telt de klov’n van vervlogen joaren

Uren zit ie deur de veister te kyk’n
Ie goa goan wand’len met zynen hond
Uren zit ie deur de veister te kyk’n
Kyk’n of dat de kêirketor’n stoat woar dat ie olsan stond

Zyn vrouw es gestorv’n in de grôoten oorlog
Zyn moat’n zyn al allemale dôod
’t Es aljène nog hem die overschiet
Hem en de gedachten in zyne kop - ‚t eeuwig peizen
Gilbert es gestorv’n aan de kanker
Lowie aan ’t verdriet om zyn vrouwe
Tuur hee hem vôo de kop geskot’n
En André es vergoan in de stank - es verdronken in den drank

Uren zit ie deur de veister te kyk’n
Ie goa goan wand’len met zynen hond
Uren zit ie deur de veister te kyk’n
Kyk’n of dat de kêirketor’n stoat woar dat ie olsan stond

Moa soms ton komt Markske soms ton komt Mark
Markske es de kljènst’n van zyne Sef
Ton goan ze goan shott’n in ‘t park
En noar d’eendjes goan kyken
Ton kookt ie hutsepot kôopt ie een doze crème
Ton roll’n ze deur ’t ges spel’n ze van soldoat
’t Es Markske ’t e Markske die de klokke sloat
markske is ton ol wat de klokke slaat
’t Es Markske ’t e Markske die de klokke sloat

Moar nu zit ie weer uur’n deur de veister te kyk’n
Ie goa goan wand’len met zynen hond
Ie zit weer uur’n deur de veister te kyk’n
Kyk’n of dat de kêirketor’n stoat woar dat ie olsan stond
Want Markske es dôod
Markske es dôod
Z’ êin hem gevond’n
In de vijver van ’t park
Markske es dôod
Markske es dôod
Zyn jèste woord was
Kwak